David Teniers the Younger 1610–1690, Zabawa w Karczmie XVII w przypisywany

David Teniers the Younger 1610–1690, Zabawa w Karczmie XVII w przypisywany

Na blejtramie liczne pieczęci zapewne inwentarzowe, min DT oraz numeracje ponadto zapis ołówkiem Dawid Teniers.

Bez dwóch zdań praca wskazuje na Dawida Teniersa.

Po niżej kilka bardzo dobrych linków do jego prac.

Tecnica: olio su tela

Condizioni: ottime, piccole riparazioni

Sygnatura: Nie znaleziono, liczne oznaczenia na blejtramie

Wymiary:  płótno 58 cm na 82 cm z ramą  około 98 cm na 75 cm

Do każdego przedmiotu Galeria wystawia certyfikat.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/File:David_Teniers_II_-_Le_dejeuner_jambon.jpg

https://www.liechtensteincollections.at/en/artists/david-teniers-the-younger

https://cdn2.picryl.com/photo/1645/12/31/interior-of-inn-with-dancing-peasants-by-david-teniers-ii-e04da0-1024.jpg

https://www.artsy.net/artwork/david-teniers-ii-peasants-celebrating-twelfth-night

David Teniers II (ochrz. 15 grudnia 1610 w Antwerpii, zm. 25 kwietnia 1690 w Brukseli) – malarz i grafik flamandzki okresu baroku, przedstawiciel malarstwa rodzajowego.

Był najbardziej znanym członkiem rodu malarzy flamandzkich. Malarzami byli także jego ojciec – David Teniers I (starszy) (1582–1649), stryj – Julien Teniers I (1572–1615), teść – Jan Breughel Aksamitny (1568–1625), siostrzeniec – Jan van Kessel St. (1626–1679), trzej bracia – Julien Teniers II (1616–1649), Abraham Teniers (1629–1670) i Theodoor Teniers (1619–1697) oraz syn – David Teniers III (1638–1685).

Terminował u swojego ojca Davida Teniersa (starszego). W 1632 wstąpił jako mistrz (wijnmeester)[a] do gildii św. Łukasza w Antwerpii. W 1637 ożenił się z Anne Brueghel, córką Jana Brueghla Aksamitnego. Świadkiem na jego ślubie był Peter Paul Rubens. Pierwsze swoje prace podpisywał tak jak reszta rodziny (ojciec, bracia, syn), a więc Tenier (flamandzka wersja imienia walońskiego Taisnier pozostała po przodkach wywodzących się z Ath). Był bardzo muzykalny i grał na skrzypcach.

W 1650 przeniósł się do Brukseli. Od 1647 pełnił funkcję kustosza galerii arcyksięcia Leopolda Wilhelma, regenta Niderlandów, znanego kolekcjonera dzieł sztuki. W 1651 został malarzem dworskim. Skopiował wtedy, z myślą o reprodukcjach graficznych, w zmniejszonej skali, 244 obrazy z galerii arcyksięcia w pałacu Coudenberg. Katalog z rycinami Theatrum pictorum Davidis Teniers Antwerpiensis wydano w 1660. Po wyjeździe arcyksięcia do Wiednia w 1651 został malarzem dworskim u jego następcy, Don Juana syna Filipa IV Habsburga.

Wkrótce po śmierci swej pierwszej żony poślubił w 1656 Isabellę de Fren, córkę sekretarza Rady Brabancji. Wykorzystując to oraz powołując się na przypadki innych sławnych malarzy, którzy wcześniej uzyskali szlachectwo (Rubens i van Dyck), usiłował uzyskać tytuł szlachecki. Król zgodził się, ale pod warunkiem, że Teniers przestanie zajmować się handlem obrazami. Do tego nie doszło, ale Teniers z własnej inicjatywy założył Akademię Sztuk Pięknych w Antwerpii. W 26 stycznia 1663 akademia została uznana przez króla, natomiast Teniers został jej pierwszym dyrektorem i wreszcie otrzymał upragniony tytuł szlachecki.

Naśladowcami Teniersa byli m.in.: David Ryckaert III (1612–1661), Erasmus de Bie (1629–1675), Gillis van Tilborgh (ok. 1625 – ok. 1678), Simon de Vos (1603–1676), Willem van Herp (1614–1677) oraz Mattheus van Helmont (1623 – ok. 1680).

Creazione

Był artystą bardzo płodnym i wszechstronnym. Pozostawił ok. 2000 obrazów (wliczając w to kopie, repliki i naśladownictwa[b], przeważnie niewielkich rozmiarów, malowanych na drewnie, płótnie lub miedzi. Malował sceny rodzajowe, religijne, mitologiczne, historyczne, alegoryczne, pejzaże, portrety, martwe natury oraz tzw. singeries – scenki przedstawiające małpy przebrane za ludzi, wyszydzające ludzką głupotę (Małpi bankiet, Małpy w kuchni, Małpi malarz). Główną jego specjalnością były scenki rodzajowe z życia różnych warstw społecznych, głównie wieśniaków, we wnętrzach (kuchnie, gospody, stajnie, wartownie) lub na wolnym powietrzu (kiermasze, festyny, jarmarki, odpusty, gry towarzyskie, wesela). Był autorem 12 niewielkich płyt miedzianych (27 × 39 cm), przedstawiających historię Armidy z poematu Torquata Tassa „Jerozolima wyzwolona” (obecnie w Prado). Projektował też tapiserie. W pierwszym okresie twórczości pozostawał pod wpływem Jana Brueghla St. (sabaty czarownic, liczne Kuszenia św. Antoniego), później oddziałał na niego przede wszystkim Adriaen Brouwer.

Był znakomitym malarzem „gabinetów amatorów”. Ten gatunek malarstwa narodził się w latach 1620–1640 jako specjalność artystycznego rodu antwerpskiego Franckenów. Łączył w sobie elementy widoku wnętrza, sceny rodzajowej i portretu. Stanowił cenny dokument artystycznych gustów epoki. Tworzyli je m.in.: Hieronymous Francken II (1578–1623), Frans Francken Młodszy (1581–1642), Willem van Haecht (1593–1637), Hans Jordaens III (1595–1643). Teniers namalował 10 obrazów ukazujących galerię arcyksięcia Leopolda Wilhelma.

Jego obrazy cechuje wyrafinowana kolorystyka, trafne wyczucie formy i perspektywy powietrznej oraz światłocienia. Twórczość Teniersa ma dużą wartość dokumentarną, przede wszystkim dla badaczy dziejów kultury materialnej i kolekcjonerstwa.

Jego zleceniodawcami byli m.in. biskup Brugii – Antoine Triest, następca arcyksięcia Leopolda Wilhelma – Don Juan d’Asturia, książę Wilhelm II Orański, król Hiszpanii Filip IV oraz królowa szwedzka Krystyna.

Największe kolekcje dzieł Teniersa posiadają muzea: Prado (ok. 50), Luwr (ok. 40) oraz Ermitaż (ok. 30). Kilka jego obrazów znajduje się również w zbiorach polskich (Chrystus Zmartwychwstały nad jeziorem Genezaret, Daniel w jaskini lwów, Ekstaza św. Franciszka, Krajobraz z Cyganami, Kuchnia, Operacja, Sprzedawca wódki, Śmiejący się chłop, Wiejski doktor).

Wybrane dzieła

Śmiejący się chłop – 1631, 24,5 × 32 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Wieśniacy grający w karty – 1633, 24,5 × 32 cm, Museum der Bildenden Künste, Lipsk
Małpy w wartowni – ok. 1633, 41,5 × 58 cm, Mauritshuis, Haga
Towarzystwo przy młynie – 1634, 37 × 56,5 cm, Gemäldegalerie, Berlin
Wieśniacy świętujący dwunastą noc – 1635, 47 × 70 cm, National Gallery of Art, Waszyngton
Palacze we wnętrzu – ok. 1637, 39 × 37 cm, Muzeum Thyssen-Bornemisza, Madryt
Wielki wiejski kiermasz z dwiema tańczącymi parami – ok. 1638, 135 × 214 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
Głupek – ok. 1640, Muzeum Sztuk Pięknych im. Puszkina w Moskwie
Król pije (Święto Trzech Króli) – ok. 1640 58 × 70 cm, Prado, Madryt
Kiermasz flamandzki – 1640, 32 × 58,5 cm, Gemäldegalerie, Berlin
Pokłon Trzech Króli – 1640, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
Staruszka obierająca gruszki – po 1640, 48,6 × 66,5 cm, National Gallery w Londynie
Szlifierz – po 1640, 42 × 30 cm, Luwr, Paryż
Krajobraz z Cyganami – 1641, 61 × 84 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Malarz w swojej pracowni – 1641, 25 × 21,5 cm., Ermitaż, Sankt Petersburg,
Wartownia– 1641, 61 × 94,5 cm., Rijksmuseum, Amsterdam,
Dentysta – 1640–1650, 35 × 30,5 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
Kuszenie św. Antoniego – 1640–1650, 22 × 16 cm, Luwr, Paryż
Galeria arcyksięcia Leopolda Wilhelma w Brukseli – 1641, 96 × 128 cm, Staatsgalerie, Schleissheim
Portret antwerpskiej gwardii cywilnej – 1643, 135 × 183 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg,
Dobra kuchnia – 1644, 75 × 78 cm, Mauritshuis, Haga
Wnętrze kuchni – 1644, 57 × 78 cm, Mauritshuis, Haga
Syn marnotrawny – 1644, 70 × 89 cm, Luwr, Paryż
Kuszenie św. Antoniego – po 1645, 27,5 × 37,5 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
Kuszenie św. Antoniego – 54 × 74,5 cm, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych, Bruksela
Małpy w kuchni – ok. 1645, 30 × 50 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
Kuszenie św. Antoniego w grocie – ok. 1645, 69 × 86 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
Uwolnienie św. Piotra z więzienia – ok. 1645, 58 × 78 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
Artysta z muzykującą rodziną – 1645–1646, 38 × 58 cm, Gemäldegalerie, Berlin
Taniec chłopski przed gospodą – 1645–1650, 135 × 205 cm, Royal Collection, Windsor
Martwa natura – 1645–1650, 52 × 68,5 cm, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Antwerpia
Zaparcie się Piotra – 1646, 37 × 52, Luwr
Bogacz prowadzony do piekła – ok. 1647, 48 × 69 cm, National Gallery w Londynie
Kuszenie św. Antoniego – ok. 1647, 54 × 75 cm, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych, Bruksela
Alchemik – ok. 1650, 26,5 × 37,5 cm, Mauritshuis, Haga
Alchemik – 32 × 24 cm, Museum der Bildenden Künste, Lipsk
Kiermasz wiejski – ok. 1650, 78 × 106 cm, Rijksmuseum, Amsterdam
Święto na wsi – ok. 1650, 69 × 86 cm, Prado, Madryt
Wiejska gospoda – ok. 1650, 33 × 54 cm, Staatliches Museum, Schwerin
Stary wieśniak zalecający się do dziewki kuchennej – po 1650, 43 × 65 cm, National Gallery w Londynie
Daniel w jaskini lwów – 1650–1660, 35,5 × 50, 5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Arcyksiążę Leopold Wilhelm na polowaniu na czaple – 1650–1660, 82 × 120 cm, Luwr, Paryż
Galeria arcyksięcia Leopolda Wilhelma w Brukseli – 1651, Petworth House, Petworth
Arcyksiążę Leopold Wilhelm w swojej galerii – 1651–1653, 106 × 129 cm, Prado, Madryt
Arcyksiążę Leopold Wilhelm w swojej galerii – 1651–1653, 73,5 × 88 cm, Museo Lázaro Galdiano, Madryt
Arcyksiążę Leopold Wilhelm w swojej galerii w Brukseli – 1651, 96 × 129 cm, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych, Bruksela
Arcyksiążę Leopold Wilhelm w swojej galerii w Brukseli – 106 × 129 cm, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń
Kiermasz flamandzki – 1652, 157 × 221 cm, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych, Bruksela
Ofiara Abrahama – 1653, 132 × 103 cm, Kunsthistorisches Museum, Wiedeń
Operacja – ok. 1655, 24,5 × 19,5 cm, Galeria Malarstwa i Rzeźby Muzeum Narodowego w Poznaniu
Scena w Tawernie – 1658, 48,7 × 68,7 cm, National Gallery of Art, Waszyngton
Małpi bankiet – 1660, 25 × 34 cm, Prado, Madryt
Wieśniacy grający w kręgle przed gospodą – ok. 1660, 120 × 198 cm, National Gallery w Londynie
Kuszenie św. Antoniego – ok. 1670, 55 × 69 cm, Prado, Madryt
Powrót z polowania – 1670, 28 × 35 cm, Koninklijk Museum voor Schone Kunsten, Antwerpia
Armida przed Godfrydem de Bouillon – 27 × 39 cm, Prado, Madryt
Chrystus Zmartwychwstały nad jeziorem Genezaret – 69,5 × 87,5 cm, Muzeum Narodowe w Kielcach
Daniel w jaskini lwów – 35,5 × 50,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Gospoda pod lipami – 44,5 × 37,5 cm, Museum der Bildenden Künste, Lipsk
Gospoda wiejska – 19 × 26,5 cm, Wallraf-Richartz-Museum, Kolonia
Karczma nad rzeką – 49 × 71 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
Krajobraz wiejski – 29,4 × 25,5 cm, Wallraf-Richartz-Museum, Kolonia
Krajobraz z Cyganami – 177 × 239 cm, Prado, Madryt
Krajobraz z kościołem na wzgórzu – 17 × 25 cm, Luwr, Paryż
Krajobraz z pasterzami przy ognisku – 38 × 55 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
Krajobraz z pustelnikami – 177 × 230 cm, Prado, Madryt
Krajobraz z rybakami – 40 × 63,5 cm, Gemäldegalerie, Berlin
Krajobraz z tęczą – 28 × 39 cm, Gemäldegalerie, Berlin
Książki i globus astronomiczny – 52 × 68,5 cm, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych, Bruksela
Kuszenie św. Antoniego – 22 × 16,5 cm, Gemäldegalerie, Berlin
Kuszenie św. Antoniego – 52,5 × 81,5 cm, Wallraf-Richartz-Museum, Kolonia
Kuszenie św. Antoniego – 60 × 83 cm, Galeria Narodowa, Praga
Małpi malarz – 24 × 32 cm, Prado, Madryt
Małpi rzeźbiarz – 23 × 32 cm, Prado, Madryt
Neptun i Amfitryta – 30 × 36 cm, Gemäldegalerie, Berlin
Ogród Armidy – 27 × 39 cm, Prado, Madryt
Operacja wyjęcia kamienia – 38 × 61 cm, Prado, Madryt
Palacze i hazardziści w gospodzie – 40 × 62, Prado, Madryt
Palący fajkę – 15 × 11,5 cm, Muzeum sztuki Wschodu i Zachodu, Odessa
Pasterka – 58 × 52 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
Pasterz – 58 × 52 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
Pięć zmysłów – 37,5 × 56 cm, Królewskie Muzea Sztuk Pięknych, Bruksela
Pojednanie Rinalda i Armidy – 27 × 39 cm, Prado, Madryt
Rozstanie Rinalda i Armidy – 27 × 39 cm, Prado, Madryt
Sala straży – 67 × 52 cm, Prado, Madryt
Sprzedawca wódki – 27,5 × 19,6 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie (naśladowca)
Św. Hieronim w górach – 36 × 27 cm, Museum der Bildenden Künste, Lipsk
Uczony – 43 × 33 cm, Wallraf-Richartz-Museum, Kolonia
W gospodzie – 42,5 × 55 cm, Galeria Obrazów Starych Mistrzów w Dreźnie
W stajni – 61 × 87,5 cm, Kunstmuseum, Bazylea
Wesoły żołnierz – 47 × 36 cm, Prado, Madryt
Wiejski doktor – 25 × 19 cm, Zamek Królewski w Warszawie
Wieśniacy grający w kule – 62,5 × 89,5 cm, Ermitaż, Sankt Petersburg
Wnętrze kuchni – 73,5 × 105 cm, Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
Uwagi
Mianem wijnmeester określano syna mistrza gildii św. Łukasza. “Wijnmeester” otrzymywał tytuł mistrza z chwilą wstąpienia do gildii, bez obowiązku odbycia wieloletniej praktyki[1].
Był najczęściej kopiowanym malarzem swoich czasów.
Przypisy
Gildia, [w:] Robert Genaille, Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1975, s. 83 (pol.).
Bibliografia
Beckett W., 1000 arcydzieł, E. Gorządek (tłum.), Warszawa: Arkady, 2001, ISBN 83-213-4218-3, OCLC 749354342.
Adam Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, t. 2, Warszawa: PWN, 1983.
Robert Genaille: Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego. Warszawa: WAiF, 1975.
Robert Genaille, Sztuka flamandzka i belgijska, Warszawa: WAiF, 1976.
Robert Genaille, Maciej Monkiewicz, Antoni Ziemba: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe; Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, ISBN 83-221-0686-6.
Leksykon malarstwa i grafiki, red. Nauk. Lothar Altmann, Warszawa: Arkady, 2012, ISBN 978-83-213-4729-5.
Leksykon malarstwa od A do Z, Warszawa: Muza S.A., 1992, ISBN 83-7079-076-3.
Janina Michałkowa, Holenderskie i flamandzkie malarstwo rodzajowe XVII wieku, Warszawa: Sztuka, 1955.
Muzeum Prado. Arcydzieła malarstwa, A. Bettagno i inni, Warszawa: Arkady, 2011, ISBN 978-83-213-4421-8, ISBN 978-83-213-4735-6, OCLC 802065916.
Christine Stukenbrock, Barbara Toepper, Arcydzieła malarstwa europejskiego, Koenigswinter: h. f. ullmann, 2007, ISBN 978-3-8331-2131-9.
Sztuka świata, t. 13, Leksykon L–Z, Warszawa: Arkady, 2000, ISBN 83-213-4135-7.