Polyphon Musikwerke Lipsk koniec XIX w

Polyphon Musikwerke

Niemiecka firma została założona w 1887 roku w Wahren w Lipsku jako Firma Brachhausen & Riesener przez Gustava Adolfa Brachhausena i Ernsta Paula Riessnera w celu wyprodukowania ich mechanicznej pozytywki Polyphon z 1870 roku. Firma została przemianowana na Polyphon-Musikwerke AG w 1895 roku. W 1908 roku Hugo Wünsch został mianowany dyrektorem, ale w 1918 roku został szefem nowej spółki zależnej Deutsche Grammophon AG. 24 kwietnia 1917 roku Polyphon-Musikwerke AG nabył rekord Deutsche Grammophon-Aktiengesellschaft zakład od rządu niemieckiego. Państwo niemieckie przejęło gospodarstwa DG i brytyjskie podczas I wojny światowej na tej podstawie, że były własnością wroga. Fabryki Deutsche Grammophon i Polyphon-Musikwerke były obsługiwane przez Polyphonwerke AG, a siedziba została przeniesiona do Berlina, a nowy podmiot korporacyjny przyjął nazwę Polyphon-Grammophon-Konzern. W 1918 roku firma Polyphon AG założyła swoją siedzibę główną przy Markgrafenstraße 76 w Berlinie. Bruno Borchard został dyrektorem generalnym. Wczesny właściciel Joseph Berliner pozostał członkiem zarządu aż do przejścia na emeryturę w 1921 roku. W 1919 roku w Wiedniu została założona austriacka spółka zależna Polyphon-Sprechmaschinen und Schallplatten GmbH. Został przemianowany na Polyphon Schallplatten Ges. mbH. Duńska firma Nordisk Polyphon A. S. została założona w Kopenhadze. W Sztokholmie szwedzka spółka zależna nosiła nazwę Nordisk Polyphon AB. Własność działalności zagranicznej została skoncentrowana w marcu 1929 r. W szwajcarskim holdingu Polyphon-Holding AG. W 1932 r. holding ten został przemianowany na Polydor Holding AG. Właściciel Polyphon Werke AG został połączony z Deutsche Grammophon AG w 1932 roku, a wkrótce potem nastąpiło całkowite zamknięcie produkcji w Lipsku. W 1933 DG sprzedał swoje udziały w Polydor Holding. W 1937 roku firma zmieniła nazwę na Deutsche Grammophon GmbH. Operacja fuzji kapitałowej została przeprowadzona przez konsorcjum Deutsche Bank i Telefunken Gesellschaft. W 1932 roku założona firma Telefunken Platte GmbH otrzymała zakład produkcyjny zgodnie z potrzebami. DGG zostało sprzedane niemieckiej firmie elektronicznej Siemens & Halske AG w 1941 roku. W 1954 roku DGG założyło spółkę zależną w Londynie, Polydor Records Ltd. W 2000 roku francuska firma medialna Vivendi SA przejęła obecnego właściciela Universal Music Group od Seagram. Pozytywka polifoniczna Nadal istnieją oryginalne przykłady wynalezionego w 1870 roku Polyphonu, a współcześni producenci produkują niewielkie ilości zarówno urządzeń, jak i płyt. Polyphon to duża pozytywka sterowana dyskiem. Plektra wystaje z tylnej części dysku. Gdy dysk się obraca, stykają się z mechanizmem zapadkowym, który wyrywa zęby. Duża płyta rezonansowa wzmacnia dźwięk. Dostępnych było wiele wymiennych dysków do tworzenia ulubionych melodii. Tworzyć muzykę Melodia jest wybijana na płycie z wysokością określoną przez położenie wybicia. W procesie produkcyjnym dziurkowany metal był zwijany z powrotem na spód dysku, tworząc wypukły występ, który przypomina literę A, patrząc pod kątem. Gdy Polyphon działa, powstałe w ten sposób wypustki dysku, zwane plektrami, współpracują z serią przypominających zapadkę kół gwiaździstych, z których każde ma 9 wypustek, które znajdują się w suwnicy. Każde koło gwiazdowe, przesunięte o 40 stopni wokół własnej osi, wyrywa ząb na grzebieniu instrumentu. Ząb rezonuje, wydając z góry ustaloną nutę. Na grzebieniu muzycznym szybkie nuty wysokie są wybrzmiewane najdalej od środka, a wolniejsze nuty bazowe najbliżej środka. Wyprodukowano wiele wariantów grzebieni, w tym pojedynczy grzebień na mniejszych instrumentach i grzebienie podwójne (jednoczesne uderzenie) na średniej wielkości instrumentach o średnicy 11 cali i 15,5 cala. Większość większych modeli z podwójnym grzebieniem miała naprzemienne uderzenie, chociaż inni producenci, zwłaszcza Symphonion, produkowali instrumenty o dużych rozmiarach z podwójnymi grzebieniami. Silnik Niemal bez wyjątku wszystkie Polyphony są napędzane ręcznie nakręcanym silnikiem. Firma Polyphon mogła opracować wariant silnika elektrycznego dużego modelu na monety w ostatnich dniach produkcji, ale do tej pory nie istnieją żadne znane oryginalne przykłady. Silnik ma wyjściowy zaczep napędowy, który jest okrągłym elementem z kołki z okrągłymi wierzchołkami układają się tak, aby pasowały do ​​otworów w dyskach. Tarcze o małej średnicy mają dwa centralnie położone otwory (napęd centralny), podczas gdy większe tarcze miały szereg otworów na obwodzie (napęd obwodowy). Podczas pracy dysk jest umieszczany na środkowym słupku lub środkowym występie, nad dyskiem przesuwa się pręt dociskowy, aby utrzymać go na miejscu, a ząb napędowy obraca dysk. Czas odtwarzania dla każdej płyty jest różny, w zależności od średnicy. Na przykład czas odtwarzania płyty o średnicy 19,5/8 cala (50 cm) wynosi około 1 minuty i 50 sekund. Nowoczesna dostępność Wyprodukowano wiele rozmiarów polifonów i powiązanych dysków, o średnicach od 6 cali do 24,5 cala. Istnieje możliwość zakupu nowych płyt, obecnie produkowanych w Wielkiej Brytanii przez firmę Renaissance Discs, dla każdego rozmiaru Polyphon oryginalnie str

Materiał: drzewo, mosiądz

Wymiary: wys. 20 cm, szerokość podstawy 20 cm, głębokość 20 cm

Pochodzenie: Wahren w Lipsku

Stan: Bardzo dobry, oczywiście ślady użytkowania widoczne

2 płyty w zestawie