Frans van Mieris the Elder atelier – Kaprys XVII w

Frans van Mieris the Elder atelier – Kaprys

Alegoria odrzuconej miłości lub alegoria dobrobytu ?

Frans van Mieris Starszy (ur. 16 kwietnia 1635 w Lejdzie, zm. 12 marca 1681 tamże) – holenderski malarz barokowy.

Był synem złotnika i szlifierza diamentów Jana Bastiansz. van Mierisa i jego żony Christine Willemsdr. van Garbartijn. Początkowo przygotowywał się do wykonywania zawodu ojca, jednak ostatecznie zainteresował się malarstwem. Krótko uczył się u Gerarda Dou, w 1658 wstąpił do malarskiej gildii św. Łukasza i pełnił w niej odpowiedzialne funkcje m.in. kapitana i dziekana. W 1657 ożenił się Cunerą van der Cock, z którą miał pięcioro dzieci. Jego dwaj synowie Jan (1660-1690) i Willem (1662–1747) oraz wnuk Frans (1689–1763) byli również utalentowanymi malarzami.

Frans van Mieris przez całe życie związany był z Lejdą, malował głównie sceny rodzajowe i historyczne, a także portrety. Na jego styl największy wpływ miał nauczyciel Gerard Dou, który powiedział o nim książę wśród moich uczniów. Malarz przedstawiał zwykle eleganckie sceny z życia wyższych sfer Lejdy. Tworzył najczęściej niewielkie, intymne przedstawienia odznaczające się wielką dbałością o szczegóły i misternym wykończeniem. Malował na drewnie i miedzi[1].

Artysta miał wielu możnych i prominentnych protektorów, wśród nich byli profesor Franciscus Sylvius, książę Cosimo III de’ Medici i cesarz Leopold I Habsburg. Pomimo znacznych dochodów Mieris stale tkwił w długach i często nie dotrzymywał terminów ukończenia obrazów. Według historiografa sztuki Arnolda Houbrakena był zwykłym pijakiem, pomimo alkoholizmu i kontrowersyjnego trybu życia został pochowany w gotyckiej świątyni Pieterskerk obok najzacniejszych obywateli Lejdy[2].
Przypisy

Frans van Mieris w na stronach J. Paul Getty Museum,. [dostęp 2009-05-30]. (ang.).

Frans van Mieris w Essentialvermeer.com. [dostęp 2009-05-30]. (ang.).

Technika: olej na płótnie, naklejony na deskę około połowy XVII w

Stan: bardzo dobry, widoczne ślady czasu, przetarcia zabrudzenia

Sygnatura: prawdopodobnie prawy dolny róg, ponadto stara nalepka na rewersie zapewne z informacją o artyście i obrazie niestety trudna do odczytania