Chłopiec z Butelką – Keilhau Bernhard, gen. Monsù Bernardo (1624 – 1687), uczeń Rembrandta !!!

Chłopiec z Butelką – Keilhau Bernhard, gen. Monsù Bernardo (1624 – 1687), uczeń Rembrandta !!!

Obraz posiada opinie z przeprowadzonych Badań laboratoryjnych próbek warstwy malarskiej oraz prac konserwatorskich.

Z obrazu pobrano kilka próbek pigmentów wraz z warstwą gruntu do analizy w celu ustalenia precyzyjnego datowania obrazu oraz zapoznania

się z użytymi pigmentami, spoiwami i zaprawami w celu umiejscowienia obrazu w zakresie czasowym i warsztatowym.

Zidentyfikowano pigmenty i spoiwa pochodzenia mineralnego. Praca wykonana jest na gruncie kredowo-klejowym o szaro-ugrowym odcieniu na

imprimaturze wykonanej w kolorze ciemnoszarym i brązowym. Taka technologia malowania jest bardzo charakterystyczna dla sztuki

holenderskiej i flamandzkiej XVII w., zwłaszcza kręgu malarzy ze szkoły Rubensa lub Rembrandta.

Warstwę monochromatycznej podmalówki zwanej martwym kolorem, wykonywano w szarościach lub brązach.

W XVI wieku przepisy cechowe zalecały martwy kolor, jako niezbędny etap poprawnego opracowywania wysokiej klasy obrazów, jednak sama

technika jest o stulecie wcześniejsza. Była stosowana przez malarzy niderlandzkich w XV wieku wraz z upowszechnieniem się techniki

olejnej.

Słowo „martwy” odnosiło się do braku chromatycznych, intensywnych kolorów w tej warstwie obrazu. Z czasem terminem martwy kolor zaczęto

nazywać również inne, nie tylko monochromatyczne podmalówki. W angielskim manuskrypcie „Common place book” Thomasa Marshalla z ok. 1640

roku znajduje się opis podmalowywania kompozycji martwym kolorem, czyli płasko nałożoną, „rozwodnioną” farbą. Z opisu wynikałoby, że każda

plama barwna finalnej kompozycji miałaby delikatną, niemodelowaną podmalówkę, ale odpowiadającą już ostatecznej barwie wierzchniej warstwy

malarskiej.

Rolą monochromatycznego martwego koloru było wstępne światłocieniowe rozplanowanie kompozycji. Zblokowanie świateł i cieni, co ułatwiało

wypracowanie modelunku podczas nakładania, kolejnych, kolorowych warstw farby. Peter Paul Rubens używał szarego podmalowania, które

nadawało chłodny, niebieskawy ton cieniom i półcieniom w partiach karnacji (na ilustracjach, powyżej). Rembrandt natomiast stosował raczej

brązowe podmalowania, podobnie w warsztatach włoskich.

Czyli dwie odrębne opinie.
Keil urodził się w Helsingor. Według RKD był uczniem duńskiego malarza Mortena Steenwinkela, który w latach 1642-1644 został uczniem Rembrandta w Amsterdamie.[1] W latach 1645-1648 był u Hendricka Uylenburgha iw latach 1649-1651 miał własny warsztat.[1] W 1656 udał się do Rzymu i jest tam zarejestrowany do 1687, kiedy to zmarł. Pracował także w Bergamo i Wenecji.[1] Był pod wpływem Jana Lievensa, który z kolei wywarł wpływ na malarzy Pietro Bellotti (1627-1700), Antonio Cifrondi i Giacomo Francesco Cipper.

Technika: olej na płótnie

Stan: bardzo dobry, po profesjonalne konserwacji

Sygnatura: widoczna w dwóch miejscach góra prawa strona i lewy dół obie nieczytelne zatarte

Wymiary:  płótna 157 cm na 92 cm  z ramą około  obraz wielkoformatowy obłędny!!!

Do każdego przedmiotu Galeria wystawia certyfikat.